งั้นแอ้ต้องมาเจอเปาว์
น้องสาวเราเอง
กว่าจะเยื้องกายออกนอกบ้านได้
อาบน้ำ ล่อไป หนึ่งชม
เดินใส่ กกน ตัวเดียว พิรี้พิไรอีก สามสิบนาที
เป่าผมอีก
หาของอีก
สองชมก็แล้ว มันยังไม่เสร็จ
พอได้ฤกษ์เดินมาถึงรถ จะสตาร์ท
มันดันปวดขี้อีก
ร่วมสาม ชม
แต่พอ รถออกจากบ้านเท่านั้น
มันเดินเจเจ ซื้อของให้แม่ยี่สิบอย่าง ภายในเวลาไม่เกินหนึ่งชม
อตก หาของสด อีก สามสิบนาที
งานที่แม่สั่งให้มันทำ เราเคยทำแทน ใช้เวลาสองวันยังไม่เสร็จเลย
อย่างเปาว์นี่เรียก ม้าตีนปลายสินะ
อาร์ตตัวแม่มากๆ ..
ตอนอยู่มหาลัย กลุ่มเพื่อนกลุ่มใหญ่มากๆ ช่วงนั้นเวลาว่างมันเยอะ เรียนวิชานึง ว่างไปสามชั่วโมง แล้วมาเรียนต่อตอนเย็น
ก็จะไปดูหนังกันค่ะ แต่หยุดคุยกันทุกๆ โคนต้นไม้ เคยทำเวลาได้ทุเรศที่สุดคือ จาก ศร.1 ถึง คณะวิศวะ (เด็กเกษตรจะรู้ว่ามันใกล้มากกก)
พวกแอ้ล่อไปเกือบสองชั่วโมง เดินไปหยุดคุยกันไปเนี่ยแหละ .. สุดยอดแห่งความพิรี้พิไร
เล่าเฉยๆ วันนี้ไม่มีอะไรจะบ่นค่ะ อารมณ์ดี
