เหตุผลที่เดือนคิดว่าคำพูดก็สำคัญพอๆ กะการกระทำนะคะ
เพราะมีผู้ชายคนนึงที่เดือนชอบ
เพราะเค้าตรงไทป์เราหลายอย่าง (อ่าน
บล็อกคุณก๋องมา เค้าบอกว่าไม่ใช้คำว่าสเปก ให้ใช้คำว่าไทป์แทน)
ก็ จีบ
(เขินว่ะ)
โทรศัพท์ไปคุยด้วย
ไม่ได้คุยจีบ คืออยากรู้จักกันก่อน
เพราะตอนนั้นอยู่คนละห้องกัน ไม่ได้รู้จักนิสัยใจคอไรงี้ไง
เค้าก็คุยกะเราดีนะ
ตอนนั้นก็เจอกันบ่อย (คือเดือนก็หาทางเจอด้วยแหละ)
ตอนนั้นบ้ามากถึงขนาดมาเขียนไดอารี่ทุกวัน ระบายความสับสนในใจ
วันนี้เค้าทำอย่างงี้ เค้าคิดอะไรกะเราป่าววะ
เช่น
วาเลนไทน์ เค้าก็ให้ของ
เวลาเรางอน เค้าก็ง้อ
มาขอให้สอนภาษาอังกฤษให้
แบล็บๆๆๆๆ
ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองไม่ไหวแล้ว
แบบ ชอบนะ แต่ให้ไปบอกว่า ชั้นชอบแก ก็ไม่เอาอ้ะ เราเป็นผู้หญิงนะ
ตอนขึ้นมอปลายแล้วอยู่ห้องเดียวกันก็เลยไม่คุยด้วย กะว่าให้ความรู้สึกชอบๆ มันหมดไปก่อน
มันโกรธ มาหาเรื่องใหญ่เลย จนอาจารย์ต้องเรียกไปด่าทั้งคู่
แล้วสุดท้ายก็เป็นเพื่อนกัน
เดือนเลิกชอบมันไวมากทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นก็อยู่ในช่วงชอบมาเป็นปีๆ
จนคิดว่าจริงๆ เราอาจจะไม่ได้ชอบมันก็ได้
ก็แค่สมองบอกว่า มันตรงไทป์ของเรา
เดือนก็ไม่รู้ว่ามันชอบเดือนมั้ยนะ
แต่ถ้าไม่มีใจแล้วมาทำงี้ไมวะ
แล้วมันก็ไปบอกเพื่อนว่า มันไม่ได้คิดไรกะเดือน
ทั้งๆ ที่มีอาการตั้งเยอะตั้งแยะเนี่ยนะ
จะบอกว่าเอาไว้ใช้งาน เอาไว้ปรึกษาเรียน
คนอื่นมันก็มีไรงี้ไง
(มันเนื้อหอมน่ะ
)
เพราะงั้นต่อจากนั้นเป็นต้นมา
เดือนไม่กล้าคิดว่า เวลาที่ผู้ชายมาทำดีด้วย เค้าจะมามีใจหรือมาจีบอะไรแหละ
คือที่เล่าๆ ไปโพสต์บนๆ ก็คิดว่าเค้าน่าจะจีบ แต่ไม่กล้าฟันธงหรอกนะ
นี่มันเศร้าจริงๆ นะ
คือหลังจากนั้นมาก็มีผู้ชายคนนึง ที่เดือนก็ชอบเค้าอีก
มันเป็นพวกไม่ค่อยสนิทกะผู้หญิง
แล้วเดือนก็เป็นพวกบ้าๆ ไง
คือไม่ได้งุงิ หรือพูดกะผู้ชายแบบผู้หญิงพูด (พอเข้าใจป้ะเนี่ย เดือนก็งงๆ เหมือนกัน
)
เราก็สนิทกัน ตอนนั้นนะ
มันใจดีกะเดือนมากอ่ะ
ใจดีแบบที่ กะคนอื่นมันก็ไม่ได้ทำงี้
เพื่อนคนอื่นเค้าก็พูดไง
แต่เดือนก็ไม่กล้าคิดว่ามันชอบเดือน
เพราะว่ามันหน้าตาดีมาก เก่งมาก รวยด้วย
มันจะมาสนใจคนแบบเดือนได้ไง
เดือนก็เลยทำอะไรที่มันงี่เง่าลงไป จนเราไม่ได้คุยกัน
ที่แย่ที่สุดคือ เดือนเพิ่งมารู้ตัวว่า เดือนคิดถึงมันขนาดนี้ง่ะ
แย่ชะมัดเลย
ป.ล. เดือนเข้าใจพี่บวบนะ
แต่ว่า มีคำพูดประกอบว่าที่ชั้นทำแบบนี้เพราะชั้นรู้สึกดีๆ กะแก
มันก็น่าจะดีด้วยนะ
