สวัสดีค่ะเว็บฟอนต์
นี่สามปีแล้วเหรอ
ทำไมเราถึงรู้สึกว่า มันผ่านมาแล้วแล้วปี
นานพอๆกับที่เราเรียน เล่น สนุกสนานกับชีวิตในศิลปากร
เรารู้จักพี่แอนตั้งแต่เราอยู่ปี 1
แต่ขณะเดียวกันพี่แอนก็ไม่รู้จักเราเหมือนกัน
เราตามอ่านในบล็อคหยาบคายมาตลอด
มีแวะเวียนไปหน้าดาวน์โหลดฟอนต์อยู่หลายครั้ง
ไปดูฟอนต์ใหม่ๆ แต่มักไม่โหลดมาใช้ หยิ่ง..
จนวันนึง มีพี่คนนึงในเว็บนี่แหละมาชักชวนเข้ามารู้จักกับชาวฟอนต์
โดยการสมัครเป็นสาวก ในช่วงนั้นยังไม่มีวัฒนธรรมการรับน้องโดยการบวกลบ (เราไม่เคยโดน ฮ่าๆๆ )
และปกติเราไม่คุ้นเคยกับการโพสตอบในเว็บบอร์ด นิยมอ่านอย่างเงียบๆ
พอดีที่ว่า ช่วงนั้นปิดเทอม ก็เอาเวลาส่วนหนึ่งทำฟอนต์
ทำได้ถึงสองตัวภายในระยะเวลาไม่ถึงอาทิตย์
อีกไม่นานก็คลอดตัวที่สามออกมาภายในระยะเวลาไม่นาน
และหลังจากนั้น ก็เริ่มหมดไฟ
ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติหลังจากที่พลัดหลงเข้ามารู้จักในส่วนเว็บบอร์ด
การทำฟอนต์่็เป็นความภูิมิใจของเรามาจนถึงวันนี้
เวลาเดินเข้าไปเห็นผลงานตัวเองอยู่บนป้ายหน้าร้านนมแถวตลาดโชคชัยสี่
หน้าปกซีดีหนัง หรือในทีวี จนกระทั่งการเห็นผลงานของเพื่อนๆในนี้ที่ออกสู่สาธารณะ
ก็ยังแอบอมยิ้มได้ทุกครั้ง
การเข้ามาในบอร์ดช่วงแรกเราโพสจากหนึ่งบรรทัด ...จนถึงวันนี้ รู้สึกว่าจะสามารถโพสยาวขึ้นเรื่อยๆ
แต่อัตราการโพสก็ยังคงเท่าเดิม ยังคงชอบนั่งฟังคนอื่นถกเถียง แสดงความเห็นบ้างเล็กน้อย
จากนั้น
ผ่านการมิตติ้งครั้งแรก ที่สนุกสนานและอบอุ่น สาวกที่มีไม่กี่คน
จนถึงการมิตติ้ง ณ ดรีมเวิลด์ที่สนุกสนาน พร้อมกับเพื่อนๆในฟอนต์อีกมากมาย
วันนี้จะบอกว่า ...
ฟอนต์ดอทคอม เป็นเหมือนแรงบันดาลใจ
เป็นห้องสมุดรวมทั้งเรื่องขำขัน งานศิลปะ การเมือง ศาสนา ฯลฯ
ที่นี่โตขึ้นทุกวัน สาวกก็เพิ่มขึน
มีเรื่องให้ถกเถึยงกันบ่อย แต่ทุกอย่างก็คลี่คลายได้
ขอให้ฟอนต์ดอทคอม อยู่กับเราไปนานๆนะคะ
