ความสุขของกะทิ

กะทิต้องเป็นเด็กบ้านๆที่หน้าไม่บ้าน






ตบกลับกลบเกลือน ( )

  ถ้าคนใช้เป็นพี่ปาล์ม คนอื่นก็จะเข้าใจว่าใช้ผิดค่ะ

รอดูหนังอย่างใจจดจ่อ

โดยส่วนตัว
ผมอ่าน กะทิ แล้วชอบ
ชอบด้วยวิธีการเล่าเรื่องที่น่าจะแปลกดีในขณะนั้น
คือ ว่ากันไปเป็นตอนๆ แต่เชื่อมโยงเป็นเรื่อง
และภาษาที่ง่าย ไม่ต้องปีนบันไดอ่าน

แต่สิ่งที่ผมไม่ชอบคือ บรรยากาศ
ความสมจริงของเรื่อง

ผมคิดโดยจริตตนเองว่า
คุณงามพรรณ เขียนบ้านนอก
ที่ปู่และย่าและกะทิ อาศัยอยู่นั้น
มันไม่เป็นบ้านนอกเลย
มันเหมือน คนอีกชนชั้นหนึ่ง
มองรูปบ้านนอกว่าเป็นแบบนี้
แล้วเขียนออกมาตามที่เห็นในรูป
(เมื่อผมอ่านงานของ มนัส จรรยงค์
รงค์ วงค์สวรรค์ หรือ จำลอง ฝั่งชลจิตร
และ ประชาคม ลุนาลัย ฯลฯ
ผมว่านักเขียนพวกนี้เขียนเรื่องบ้านนอก
ได้บ้านน๊อกบ้านนอก)

ส่วนที่ถ่ายทอดบรรยากาศออกมาดีมาก
คือเมื่อกะทิ ไปที่ทำงานของแม่
นี่เองบรรยายที่ทำงานได้อลังกาล
เหมือนคนรู้จริงว่า ที่ทำงานที่หรูหรา
มันเป็นแบบนี้นี่เอง

ถ้าใครอ่านแล้วลองเปรียบเที่ยบดูครับ
อาจจะผมเองที่รู้สึกไปเอง

และเมื่อหนังสือเรื่องนี้เข้ารอบซีไรต์
ก็ไม่คิดว่าจะได้ แต่ผมเดาผิดตลอด

[มังกร]

น้องแอบเอาล๊อกอิน ไปใช้เหรอครับ

ผมกลับเห็นต่างจากพี่ระจันนะครับ  ผมคิดว่าคุณงามพรรณเขียนสไตล์นั้นดีแล้วครับ  เพราะผมอ่านแล้วผมรู้เลยว่ายัยกระทิ มุมมองของเธอนั้นคือมุมมองไฮโซที่ไปอยู่บ้านนอกจริงๆ  ความรู้สึกนึกคิดมันเหมือนคนเมืองหลบร้อนไปพักผ่อนบั้นปลายนะครับ  ซึ่งมันก็ถูกต้องเพราะพิจารณาแล้วปู่ย่าเธอก็ไม่ใช่กระจอกที่ไหน  ตามเนื้อเรื่องเนี๊ยะปู่เธอคงประมาณ มีชัย ฤชุพันธุ์ หนีไปอยู่บ้านนอกครับ (แต่มีชัยไม่ใช่คนที่ผมคิดว่าจะไปอยู่บ้านนอกแน่ๆ)

ถ้าทำเรื่องไอ้คล้าว แล้วสไตล์เขียนเหมือนหนูกะทิเนี๊ยะ  ผมว่ามันแปลกจริงๆครับ แต่สำหรับกะทิแล้ว นี่เป็นสิ่งที่ทำให้ผมตอบได้ด้วยอารมณ์ขณะอ่านว่ายัยหนูกะทิ คือ เด็กบ้านๆที่ไม่บ้านๆ ประมาณไฮโซบ้านนอกครับ

ยินดีที่เห็นต่างครับ 

ชอบๆๆๆๆ

หนังสือนี้ดีจริงๆ ซึ้งค่ะ

ซึ้งกับสิ่งที่แม่ทำให้กะทิ สุดยอดเลย

[มังกร]

 

[มังกร]

แหม บักตั้งเอ๊ย

[มังกร]

ผมอ่านข้อความนั้นแล้วก็ยิ้มเหมือนกันนะ

[หนัง]

ความสุขของกะทิจะเป็นหนังแล้วยังไม่เคยอ่านเลย ฮาๆ

ยังไม่เคยอ่านจั๊กที แต่คิดว่าคงน่าจะได้อ่าน...
 

แอบเห็น โลโก้เลทเทอริ่ง ของหนังเรื่องนี้แล้ว สวยดีครับ

แต่ผมไม่ชอบเล่มสอง 'ตามหาพระจันทร์' อะครับ
เล่มแรกจบดีแล้ว จบแบบทิ้งปมไว้นิดๆ
พอเล่มสองมาเฉลยหมด เพิ่มบทของตัวละครอื่นเข้าไปด้วย
ทำให้หมดสนุกอะ เรื่องบางเรื่องทิ้งให้สงสัย เก็บไปคิดต่อเอง
มันจะน่าประทับใจกว่านี้

ตัวอย่าง สปอยล์ครับ
เช่น ลุงของกะทิเป็นตุ๊ดหรือเปล่า
พ่อของกะทิอยู่ไหนแน่
เรื่องราวของแม่กะทิ
ชีวิตของครูราตรี เป็นต้น

เข้าทำนอง
หนัง(สือ)ภาคแรกสนุกกว่าภาคสอง