:01:เร็วๆ นี้ก็เพิ่งมีเหตุการณ์อย่างนี้เหมือนกัน
มีโทรศัพท์มาบอกว่ามาจากธนาคาร และบอกว่าคุณสนใจจะทำบัครเครดิตมั๊ย
แล้วก็คุยต่างๆ นานา แต่มาแปลกใจต้องที่ว่าให้เราส่งรายละเอียดต่างๆ ไป
แต่ไม่ได้ส่งไปธนาคาร...เค้าบอกว่าจะมีแมสเซ็นเจอร์มารับ
มีแมสเซนเจอร์มารับ...ทำไมคะ(ว่ะ)
เลยถามว่าจากธนาคารจริงๆ เหรอ...แน่ใจเหรอ..ทำไมต้องส่งกับแมสเซ็นเจอร์ด้วย(มันคงไม่มีบริการขนาดนั้นม้างงง..)
ถามมากๆ เข้า เสียงผู้หญิงหวานๆ ก็กลายเป็นผู้หญิงโหดๆ..เค้าบอกว่าเค้ามีบัตรพนักงานธนาคารนะมีนู้น นี่ นั้น
ขีเกียจคุยแล้ว...เลยบอกว่าเดี๋ยวถ้าสนใจจะไปติดต่อที่ธนาคารเอง...บ๊ายบาย
**ผู้พิทักษ์สันติราช**
เคยโดนกระทืบข้างถนน (ข้างถนนจริงๆ แต่มีป้ายหาเสียงอันใหญ่มันบังอยู่)
(มันกระทืบจริงๆ ในใจคิดว่า "ไม่ต้องกระทืบมากก็ได้ตูเป็นผู้หญิงนะ...ตูยอมแล้วเอาของตูไปเลย"
)
ตอนนั้นไม่ไหวไปโรงพยาบาลก่อน...(แต่โทรไปแจ้งความแล้วเสียงในสายบอกว่าให้ไปโรงพยาบาลก่อนก็ได้)
ผ่านไปวันสองวันไปแจ้งความ...เจ้าหน้าที่หน้าตาดีๆ(หน้าแบบที่เห็นในหนังว่าหล่อและทำไรไม่ค่อยได้น่ะ)
พี่ตำหนวดเค้าบอกลักษณะว่าใครให้ไปโรงพยาบาลก่อนทำไมไม่มาแจ้งความเลย..(คิดในใจก็โทรถามตำหนวดแล้วนิ)
พี่เค้าถามคำถามเหมือนว่าที่เราโดนกระทืบนะเราผิด...(ถามซะเรารู้สึกผิดเลย)
**แต่สายสืบ(ที่หน้าตาพวกพี่แกถ้าไปยืนกับโจรนี่แยกไม่ออกเลยว่าพี่เค้าเป็นตำรวจ)
สายสืบก็ดีนะ..คุยแบบเราจะรู้เลยว่าเค้าเป็นคนทำงานจริง ถามข้อมูล ถามเบอร์ของต่างๆ
(ของมือถือ และซีดี เผื่อคนร้ายเอาไปขายหรือจำนำจะได้ตามถูก)**
มันก็เป็นที่ตัวคนเน้อว่าจะดีหรือไม่ดี..เจอที่ดีก็ดีไป
เมื่อไม่กี่วันไปกินข้าวจอดรถไว้กลับมาแบตเตอรี่รถยนต์หาย..
ตอนนั้นโกรธมากแบบคิดในใจพวก...ึงตายแน่..จะเอาตำรวจมาจัดการ...
สิ่งแรกที่คิดคือเรารู้จักตำรวจคนไหนบ้าง (ก็มันต้องมีเส้นสายถึงจะได้เรื่อง)
เพื่อนบอกไม่ต้องหรอก แจ้งความก็เท่านั้น..โจรมันไม่เอารถไปก็บุญแล้ว(คิดในใจ..เอ้อหนะ..บุญแล้ว)
:22:ที่เล่ามาก็ไม่ได้เศร้าใจอะไร...พอผ่านมาแล้วก็กลายเป็นเรื่องธรรมดา(ที่ไม่ธรรมดา)
