นึกออกละ ต่อเลย เดี๋ยวลืม
ภาพยนต์ยอดเยี่ยมแห่งปี ผมยกเครดิตให้หนังเก่าๆ 2-3 เรื่องนะครับ
ด้วยความที่ผมเอง ไม่ดูหนังไทยมาตั้งแต่หมดสมัยบุญชูโน่นแน่ะ เพราะกลิ่นไทยๆ จางหายไปเรื่อย
ขอเป็นหนังต่างประเทศที่ผมประทับใจละกันนะ
-
Patch Adam : เรื่องของนักศึกษาแพทย์ ที่อยากเป็นหมอด้วยหัวใจและสันดานครับ
แสดงด้วยร๊อบบี้ วิลเลี่ยม (สะกดถูกมั้ยไม่รู้) แกมองโลกของคนไข้ด้วยแง่ดีมาตลอด
ฉากที่ผมน้ำตาตก คงเป็นฉากที่แกเดินตามคณะนักศึกษาแพทย์เข้าไปดูอาการป้าคนนึง
ที่นอนซมอยู่บนเตียง อาจารย์หมอท่านนึงก็ใส่ใหญ่เลยว่า ป้าคนนี้ต้องตัดโน่น ตัดนี่ ทำเคสนั้น
เคสนี้ ให้ลูกศิษย์จดกันยิกๆๆๆ แต่พระเอกเดินแหวกเข้าไป แล้วถามป้าว่า "ป้าชื่ออะไรครับ"
้"ป้าเจ็บตรงไหนครับ" "ป้าเป็นยังไงมั่งครับ" ... เท่านั้นล่ะครับ ที่คนไข้ต้องการ
-
Love Actually เป็นเรื่องความรัก ของคนรอบข้างเรา ในวันคริสมาสต์ครับ
บางคนมัวแต่มองไกลตัว จนลืมนึกถึงคนใกล้ตัว ...
ฉากที่ผมร้องไห้คือฉากนี้ครับ
ไปหาดูซะนะ ถ้าใครอยากรู้ว่า เพราะอะไร ผมดูสิบครั้ง ก็ร้องมันทุกครั้ง
- Green Mile เรื่องของนักโทษ และผู้คุมในเรือนจำครับ มันสอนให้เรารู้ว่า
นักโทษบางคน ก็ไม่ได้เหี้ยเสมอไป คนเรา ดูกันแต่เปลือกไม่ได้ ต้องศึกษานิสัย
สันดาน การประพฤติตัว ถึงจะเรียกว่า คน น่ะครับ
อัลบั้มยอดเยี่ยมแห่งปีมาโนช พุฒตาล : อัลบั้ม ในทัศนะของข้าพเจ้า ไม่มีเหตุผลครับ แค่ฟังแล้วมันเพลินหู
Street Funk Roller : เพลงง่ายดาย ทำให้ผมอึ้งไปพักนึงครับ ไม่รู้ทำไม มันเข้าใจง่ายมั้ง
ชีพชนก ศรียามาตย์ : เพลง พราย นิ้วนก หรืออะไรก็แล้วแต่ ทำให้ผมทึ่งในการเล่นกีตาร์ของเขา
กระจู๋ยอดเยี่ยมแห่งปี : อันนี้ผมให้ "ไปเจอมา เห็นว่าตลกดี" ชอบเพราะฮาล้วนๆ
บุคคลยอดเยี่ยมแห่งปี: ผมให้ 5 โอ ครับ ทึ่งในความเป็นเด็กของเขา
หมดแล้วครับ
