ชะแว้บ ชะแว้บ ข้าน้อยมิได้เริ่มทำเลย ช่วงนี้จำต้องเดินทางมากที่อยู่ นี่ก็เพิ่งกลับจากไปตรวจเขื่อนกับลูกพี่มาน่ะขอรับ และคงหยุดพักได้ไม่นานดอก ก็จักต้องเดินทางอีกแล้วล่ะซิ
ท่านอาจารย์ ฮึๆ มายามใดกันเล่าท่าจักรี ข้าจักต้องไปนั่งดูหยดน้ำอีกซักชั่วเคียวหมากแหลก เพราะ ลืม แล้วก็ลืมจดบันทึกไว้ในใบลานยาว 2 ศอกครึ่ง ที่ตามิ่งหลังวัดตัดไว้เมื่อยามย่ำรุ่ง
ยามนั่งบนสันเขื่อนพาใจว้าวุ่นยิ่งนัก สายน้ำเกลียวคลื่นพลิ้วไหวดังช่วงจังหวะความรักของข้ากับเจ้า โอ้นางงง ดวงใจข้า คิดถึงเจ้ายิ่งนัก สายลมแผ่วเบาพัดทาบผ่านผิวกายยามนี้ หนาวเย้นจับใจเสียนี่กระไร อีกกี่สักเพลาที่ตัวข้าและนางอันเป็นยอดดวงใจ จักได้ใกล้ชื่นชิดสนิดแนบแอบอิงอุราเสียที. . . . . จงใช้ความพยายามเถิดท่านขุน เพลาที่ท่านจับจุดของการหยดไหลของสายน้ำได้แล้ว
ท่านก็จะประจักษ์ได้ถึง การเรียนรู้ในครั้งนั้น
ดังเช่นหนึ่งหยุดตกลงพื้นน้ำก่อเกิดอะไรเยี่ยงไรบ้าง
เกิดเกรียวคลื่นเรียงร้อยต่อกันไป และค่อยขยายวงคลื่นออกพร้อมกับจางลงที่ละน้อย
ประสานกับคลื่นลูกต่อไปที่จะค่อยๆ เอื่อยๆ ตามจังหวะของน้ำที่นิ่งลง
รอน้ำหยดต่อไปกระแทกลงก่อเกิดเป็นเกรียวคลื่นลูกใหม่อีกครา
http://img2.f0nt.com/flash/0bc6af316bb7fac27217e1f7aa3cc8ad.swf