มีเรื่องจะเล่า ที่ไม่เคยลืม และอำเพื่อนจนถึงวันนี้ครับ
สมัยเรียนศิลปกรรม ผมจะนั่งรถ บขส. สีส้มไปเรียนครับ
รถบัส 2 ประตู 20 หน้าต่าง พัดลมแขวน เก่าคราวป้า เครื่องดังเหมือนควายร้อง
ผมตื่นไปขึ้นรถ 6 โมงเช้าครับ เพราะใช้เวลา 1 ชั่วโมง กว่าจะถึงบางเขน
นั่งรถทัวร์ออกจากแปดริ้วกับเพื่อนสาว อีก 2 นางครับ เรียนคณะเดียวกัน
เด๋อๆ ด๋าๆ กัน ตามประสาแปดริ้วเขากรุงครับ (ปี 1)
รถออก 6.30 วิ่งมาได้ 10 นาที เลยอู่มานิดเดียว มันเสือกพังกลางทางซะงั้น
คนขับ ตะโกนไล่คนนั่งลงจากรถทั้งหมด เพื่อเช็คสภาพเครื่องยนต์
เพื่อนผม 2 นางนั่นลงสุดท้าย เพราะฟังซาวน์เบ้าท์อยู่ มันไม่ได้ยินที่คนขับบอกครับ
แต่ก็ยอมลงมาพร้อมกับบ่นงึมงัมๆ ว่าอะไรวะ พังอีกและ
สองนางเดินมาท้ายรถเพื่อรอขึ้นใหม่ (หวังขึ้นคนแรก เพราะอยู่ติดรถเลย)
...ช่างกระแทกตีน เบิ้ลเครื่องดังครืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !@#$%*^฿ู!Q_)#($*&^%@&%$@U#*%(@#^)@&#@
ไอ้สองตัวนั่น อยู่ปลายท่อ ควันสีดำ ลอย กลบท่วมทั้งสองคน.....
ภาพที่ผมเห็น คือมันทั้งสอง ถูกปกคลุมด้วยฝุ่นของไอเสีย ทั่วร่างกาย
ผงบางๆ ลอยมาเป็นก้อนๆ ปะทะร่างมันสองคน .... พร้อมๆ กับเสียงวี๊ดว้ายๆๆๆ ด้วยความตกใจ...
ผมได้แต่มอง แล้วก็ปล่อยฮาแตกออกมา มือก็ดึงมันสองคนออกจากท้ายท่อไอเสีย
10 นาทีโดยประมาณ..
รถติดแล้วครับ... ทุกคนขึ้นรถหมด รวมทั้งผมและเพื่อนทั้ง 2 นางนั่น
ปากก็บ่นกันงึมงัมๆๆๆๆ กันสองคนว่า "ฝุ่นมันเปรอะหน้าแกน่ะ" "หน้าแกก็เปรอะ"
บ่นเสร็จ มันก็เอาโลชั่นทาผิว มาละเลงทั่วใบหน้าครับ เพื่อหวังที่จะเอาทิชชู่ที่ติดกระเป๋า
เช็ดคราบไคล ของฝุ่นที่เกาะบนใบหน้านั้นออกให้เรียบ ประมาณว่า ซีบรีด ชำระล้างคราบได้หมดจด
เดชะบุญกรรมที่โลชั่นที่มันใช้ ไม่ใช่ซีบรีดล้างหน้าครับ เพราะเมื่อเอาทิชชู่เช๊ดดดดดดดดดดด
ปาดดดดดดดดดด ลูบบบบบบบบบบ บนใบหน้าจนเรียบร้อย กลับกลายเป็นการเกลี่ยฝุ่นเขม่าดำๆ จนทั่ว
หน้ามันทั้งสองนาง กลายเป็นสีดำ 75% อย่างทั่วถึงครับ
คิดดูว่า จากแปดริ้วต้นทาง จนถึงบางเขน.....
เหี้ยจริงๆ เพื่อนตู
