เคยรู้สึกคล้ายๆเดือนเหมือนกัน (เอ๊ะผ่านมา 3หน้าแล้ว คนตั้งกระจู๋นี่ คือเดือนชิมิ?)
4 ปีในมหาลัย กับรุ่นน้องแย่ๆบางคน ที่ชอบมองจิกๆ หรือ เดินแทบจะเหยียบหัวอยู่แล้วเนี่ย เซ็งมาก
ทำให้ฝังใจว่า รุ่นน้องเดคไม่น่ารักเลย (ทั้งที่เด็กน่ารักก็มี แต่ดันฝังใจกับน้องส้
นม
ตีจีนซะงั้น)
เวลาเจอรุ่นพี่ ไม่ต้องไหว้ไม่ต้องยิ้มก็ได้ เอาแค่สายตาและความรู้สึกที่เป็นมิตรก็พอ อยากรู้สึกเป็นพี่เป็นน้องมากกว่าพอจบมาแล้วมารู้จักรุ่นแอน(รุ่น45) ทีหลังเนี่ย เลยแบบรักน้องถาปัดไปเลย แล้วก็ฝังใจว่า เออ เด็กถาปัตย์น่าว่ะ น่ารักกว่าพวกน้องเดคเป็นไหนๆ
ไม่เข้าใจอ่ะ น้องเดคหลายคน ทำเหมือนว่า เอนท์ติดเดคศิลปากร แล้วจะกลายร่างเป็นเทวดา
ยังไงกูก็เหนือคนอื่น สายตาแต่ละคนแม่ง มองจิกหัวคนอื่นอยู่นั่นล่ะ ส้มจีนสุดๆ จริงๆนะ คิดและรู้สึกฝังหัวมาตลอดว่า น้องเดควางท่า หยิ่ง และไร้มารยาท มาก
เคยเจอเหตุการณ์ประเภท แทบจะเดินเหยียบหัวเราไปแล้ว แต่พอพวกพี่ที่รับน้องเดินผ่านมา เห็นไหว้กันปลกๆ เห็นแล้วหมั่นไส้มาก รู้สึกเหมือนแบบ เฮ้ย ตกลงเนี่ย พวกรุ่นพี่
มึง มีแต่เฉพาะสต๊าฟที่ซ่อมน้องใช่มั้ย?
ปล. เด็กรุ่นแอนน่ารักจริงๆนะ ปากดี ปากเก่งกวนโอ๊ยกันทุกคน แต่ว่าไม่เคยเห็นใครปีนเกลียวเลย จนพาลนึกว่า เออ เด็กถาปัตย์ต้องน่ารักทุกคนแน่เลย จนได้ไปมิตติ้งกับพวกถาปัตย์เมื่อปีที่แล้ว ทำให้ค้นพบว่า เด็กที่เป็นถาปัตย์ส้มจีนก็มี แต่น้อยโคตร เพราะเจอพวกส้มจีนแค่ คนเดียว อันนี้เลยทำให้รู้สึกว่าอ้าว ไอ้พวกรุ่นน้องส้มจีนเนี่ย มันไม่ได้เป็นที่คณะหรือสถาบันนี่นา ความส้มจีนมันคงอยู่ในสันดานของแต่ละคนอ่ะนะ
ฮ่วย อัดอั้นมานาน
