เหมือนกันเลยลุง.. แต่ของผมเป็นบุรุษพยาบาลนะ
จริงๆแล้วเป็นสาวคนนึงน่ะ คบกันใหม่ๆสมัยอยู่ปีหนึ่ง(รอบแรก)
เค้าขอให้เลิก ก็เลยเลิก
(หมายถึงเลิกบุหรี่นะไม่ใช่เลิกกะเค้า)
ตอนนั้นก็ค่อยๆทำนะไม่ได้หักดิบ
จากวันละซอง เหลือวันละครึ่งซอง ลดเหลือวันละสี่ห้าตัว
จะวันละตัว..ในสองสัปดาห์ แล้วก็ค่อยๆลดลงมาเรื่อย
เป็นนานๆ จะดูดซักทีนีง.. จนพักหลังๆ ใครยื่นให้ก็บอกไม่รับ
แล้วก็ไม่ดูดอีกเลย เกือบๆสามเดือนเหมือนกัน กว่าจะเรียกได้ว่าหายขาดนะ..
(ติดมาตั้งแต่อยู่ ม.ปลาย)
นั่นแหละ ... ผมก็ว่ามันต้องมีแรงบัลดาลใจอ่ะ
ทำเพื่ออะไรซักอย่างก็ว่าไป.. แล้วแรงนั้นก็ต้องมากพอ
ที่จะทำให้เราเปลี่ยนแปลงตัวเองในระยะยาวด้วย
(ถ้าแรงจูงใจมันน้อย เลิกไปแปปๆ เดี๋ยวก็กลับมาติดอีก)
ไอ้จิตสำนึกต่อตัวเองนี่ผมว่าช่วยไรมากไม่ได้หรอก
ถามคนสูบก็รู้ทั้งนั้นแหละ ว่าสูบแล้วมันไม่ดี.. ก็ยังจะ...นะ
แต่จิตสำนึกต่อคนรอบข้างนี่สิ..
เป็นอย่างนึงล่ะ ที่จะเป็นแรงจูงใจอย่างที่ว่าไว้
แต่จะมากจะน้อยก็คงแล้วแต่คนแล้วล่ะ
