ตอนเรียนเคยทำงานพอร์ตเหมือนกันครับ
ผมว่า นิดเดียว แต่คัดมาเฉพาะจั๋งๆ
ดีกว่าเยอะๆนะครับ อันนี้หลักพื้นๆเลย
คัดมาเฉพาะที่คิดว่าเข้าขั้นแน่ๆ ไม่ใช่ลังเล
ไม่รู้จะเลือกอันไหนดี เอามาหมดเลยแล้วกัน
งานดรออิ้งสมัยปี 1 ก็ยังจะใส่มา อะไรแบบนั้น
กะโชว์พาว อาจารย์ด่าว่า การคัดงานลงในพอร์ต
ก็เป็นการแสดงความสามารถอย่างหนึ่ง
ถ้ายังไม่สามารถตัดสินใจคัดเลือกผลงานอันไหนสวย
ไม่สวย หรือไม่เข้าขั้นได้ เวลาทำงานจริง
ก็คงไม่รู้ว่า งานที่ตัวเองทำไปอันไหนสวยไม่สวยเหมือนกัน
ส่วนเรียงตามคุณภาพ หรือ ตามกาลเวลา
จะว่าไปก็ไม่มีตายตัว แต่ผมว่า เรียงตามความสวย
คละๆกันไปน่าจะดีนะครับ แต่หน้าแรกๆ ผมยังเชื่อว่า
ต้องเป็นอันที่สวยเกือบๆสุด แล้วเก็บอันที่สุดไว้ท้ายๆอีกนิด
ทิ้งท้ายให้ประทับใจ เป็นการเดาจิตวิทยาคนเปิดเล็กน้อย
จะเปรียบไปก็เหมือนเซ็ตลิสต์ การแสดงคอนเสิร์ตน่ะครับ
ที่ต้องเปิดตัวด้วยเพลงตู้มๆ ฮิตๆ แล้วมีผ่อนช่วงกลาง
แล้วทิ้งเพลงฮิตที่สุดไว้ช่วงท้ายของคอนเสิร์ต
ไม่เหมือนเหรอ ผมว่าเหมือนกันเลยนะ
เลย์เอาท์นี่ ผมว่าไม่มีกฏเกณฑ์อะไรหรอก
คนที่เราจะเอาไปให้ดู มันไม่รู้จะกี่คน กี่รสนิยม
บางคนชอบเรียบ บางคนชอบดีไซน์จัดๆ
จะทำเผื่อคนทุกแบบคงไม่ได้ เลยมีความเห็นว่า
ถ้าไม่เอาแบบเป็นกลางไปเลย ก็ต้องเอาแบบ
โชว์ตัวตนกูจัดๆไปเลย
แบบเป็นกลาง ก็เรียบง่าย เน้นโชว์เนื้องาน
เลย์เอาท์แต่ละหน้าเหมือนๆกัน แต่ยังไงก็ต้องแสดงฝีมือการออกแบบ
ผ่านรูปแบบที่เรียบง่ายนั้น จะว่าไป การต้องทำอะไรเรียบง่าย
แต่โชว์ฝีมืมากได้นี่ เผลอๆยากยิ่งกว่าแบบใส่จัดๆอีกนะครับ
ในความคิดเห็นเรา เรียบง่ายแต่สวยคือ
รู้จักจัดวางองค์ประกอบ แม่นยำในกริด ถ้าใครเคยเห็นงาน
สไตล์บาวเฮาส์ (หรือเฮลเฟติก้าก็ได้)คงนึกออก
แค่ตัวหนังสือ ฟอร์ม และเส้นไม่กี่อัน ก็แสดง
ความสามารถล้นเหลือของคนออกแบบได้แล้ว
ส่วนแนวสำแดงตัวกูของกูนี่ คงต้องคนที่ต้องมั่นใจในสไตล์
ของตัวเองพอสมควร ประเภทเลือกรับงาน ไม่เอาแบบนี้กูก็ไม่ง้อ
(จะมีเหรอวะ
)แบบนี้ไม่มีอะไรจะแนะนำเลยครับ
มีอะไรใส่เข้าไปไม่ต้องยั้ง จะเป็นเล่ม หน้าแมกกาซีน
เป็นแผ่นพับ เป็นเม็ดแค็ปซูล หรือเป็นผงละลายน้ำ เต็มที่เลย
เอาส่วนที่ดีที่สุดของตัวเองออกมาเป็นพอ
แต่ที่ว่ามาทั้งหมด นอกจากที่เคยทำเห่ยๆส่งอาจารย์
ผมก็ไม่เคยทำเลยนะครับ พอร์ตเนี่ย ไม่เคยใช้ด้วย
ใช้แต่หน้าตา
