หน้า: 1 ... 226 227 228 229 230 231 232 [233] 234 235 236 237 238 239 240 ... 255
 
ผู้เขียน หัวข้อ: โชว์ฝันเมื่อคืนนี้  (อ่าน 1337049 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้
ตื่นมาต้องรีบทวีตและเขียนบล็อกเพราะฝันได้สนุกและเนิร์ดมาก

http://iannnnn.com/2012/955
บันทึกการเข้า

ทำมาหากินด้วยการเปิดร้านสกรีนเสื้อยืด จ้ะ
ขอบันทึกฝันก่อน

เมื่อคืนฝันว่าพ่อซื้อบ้านใหม่ กลางป่า ข้างนอกดูธรรมดา ไปทางเก่าๆด้วยซ้ำ
แต่ข้างในนี่หรูหรามาก ถึงจะสกปรกไปหน่อยตามประสาบ้านมือสอง
เฟอร์นิเจอร์แนวหลุบส์ โซฟาเบาะหนังนุ่มสบาย รูปปั้นแนวอิตาเลียนทำจากหินอ่อน
พื้นบ้านหินอ่อนสีขาวจั๊วะ มีลายสีเทาๆจางๆตามธรรมชาติ
ห้องน้ำสีขาว สุขภัณฑ์ก็ขาว ดูดีเลยแหล่ะ
ในฝันยังจำความนุ่มของโซฟาได้อยู่เลย มันนุ่มมาก
กลางบ้านเป็นสวน มีต้นไม้เขียว รกไปหน่อย แต่ก็เจ๋งเลยแหล่ะ ล้อมไปด้วยกระจกใส สูงทะลุหลังคา
บ้านเป็นแบบเล่นระดับเล็กๆ สวยแบบ สวยจนจำได้ ตื่นมายังวาดแผนผังบ้านคร่าวๆได้อยู่เลย
(แต่วาดแล้วการจัดห้องมันประหลาดๆแฮะ เออ ช่างมัน)

แต่!!!!!!

บ้านนี้ขายถูกเพราะเคยมีการฆาตกรรมมาก่อน
เจ้าของบ้านเก่าโดนฆ่าตาย
กองเลือดยังอยู่เป็นหย่อมๆ
พวกวงช๊อคที่ตำรวจขีดไว้ยังมีให้เห็น
ซึ่งคุณหมี หรือพ่อแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

ยังบอกอีกว่า ก็เดินๆข้ามไปละกัน (ห๊ะ!)

ในฝันไม่มีผีนะ
สยองหน่อยๆเพราะกองเลือด(บนพื้นขาว)
แต่ปีะทับใจบ้านมาก สวย หรู ไฮโซ แบบชีวิตจริง ชาตินี้คงไม่ได้อยู่บ้านแบบนี้แน่นอน
ตกแต่งแบบงบไม่จำกัดเลย สวยจริงๆ
บันทึกการเข้า

ฮ่าๆ ฮือๆ


ไม่ใช่เมื่อคืนแต่เมื่อกี๊นี้  กร๊าก
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08 ธ.ค. 2012, 13:44 น. โดย Layiji » บันทึกการเข้า

นักเขียนการ์ตูนรายปี
คงไม่ได้ดูหนังอะไรมาใช่มั้ย ง่ะ
บันทึกการเข้า
โคตรเจ๋ง
กร๊าก
บันทึกการเข้า

        AH_LuGDeK, AH_LuGDeK_R
มีฐานลับด้วยอ่ะ  กร๊าก
บันทึกการเข้า

กร๊าก ชอบแบบนี้
บันทึกการเข้า

ทำมาหากินด้วยการเปิดร้านสกรีนเสื้อยืด จ้ะ
เมื่อคืนนอนสามทุ่มกว่า ก็นอนเวลาเดิมปรกติทุกวัน

ในฝัน ฝันว่า เหมือนจะเป็น ฟอนต์ทริป แต่เอ๊ะ ทำไมในฟอนต์ทริปมีเพื่อนๆ สมัยมหาลัยผมปนอยู่ด้วย แต่ช่างเถอะ
เป็นทริปเที่ยวทะเล ละม้ายคล้าย หลีเป๊ะ เที่ยวๆ ดำน้ำๆ กินๆ
แล้วก็มีตอนนึง มากินอาหารในร้านอาหารหรูพอตัว

ที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหารมี โต นั่งตรงข้ามกับไอซ์ มีพี่จอย(มาได้ไง ไม่ได้ไปฟอนต์ทริปหนิ๕๕๕)
มีพี่กัมส์ มีอู๋ส์ มีชาร์ป
แล้วฉากในฝันก็ตัดมาที่ อีกมุมหนึ่งของร้านอาหาร พี่โบว์กับพี่แอนกำลังซื้อข้าวแกง
แต่เดี๋ยวนะ ร้านอาหารหรู ทำไมมีข้าวแกง ช่างเถอะ
พี่แอนก็สั่งข้าวแกงแบบเรียบง่าย
ส่วนพี่โบว์สั่งข้าวแกงกะหรี่ แต่ว่า ไม่ได้สั่งแบบปรกติ
พี่โบว์บอกแม่ค้าข้าวแกงว่า แกงกะหรี่มันไม่ร้อนเลย อุ่นให้หน่อย อุ่นไม่โครเวฟแบบให้แบ่งเป็นเลเยอร์แกงกะหรี่  กร๊าก
ให้เรียงตามนี้
..ด้านล่างเป็นน้ำมันเยิ้มๆ
...ชั้นต่อเป็นข้าวสวย
....ชั้นต่อมาเป็นสีส้มเหลืองของเครื่องเทศ
.....ชั้นต่อมาเป็นสีเขียวของกลุ่มผักโรยและผักส่วนผมสม
พอพูดจบ แม่ค้าเหวอ เหวอเพราะเราซื้อข้าวแกง แล้วแบบให้เอาไปอุ่นไมโครเวฟ แล้วต้องเรียงชั้นแบบนั้น ชั้นจะทำได้เร๊อะ!!!  โวย

พอเอาข้าวเข้าไมโครเวฟ พี่โบว์ก็บอกพี่แอนว่า ข้าวเยอะไป
พี่แอนก็บอก ให้เอาข้าวให้ไอ้ออย มันกินได้หมด ไงมันกินก็ไม่อ้วนหรอก ฮ่าๆ ฮือๆ

แล้วภาพก็ตัดมาเป็น พี่หน่อย ฟ้า จารย์ดา วิ่งมาแบบไวไว
ในฝันนี่ ตลกท่าวิ่งพี่หน่อย คือไม่เข้าใจว่า 3 คนนั้นวิ่งเข้ามาในห้องอาหารทำไม  ฮิ้ววว

มาตัดจบตรงเรานั่งรถบัสแบบหวานเย็นไปสนามบิน ฮิ้วฮ้าว เสียงดังจนคนในสนามบินมอง
จบตรงขึ้นเครื่อง ซึ่ง กองทุนฟอนต์ออกค่าเครื่องบินให้
กลับถึงบ้านแยกย้ายจากสนามบินขนาดใหญ่ แต่ดูแล้วในฝันไม่ใช่สุวรรณภูมินะ มันคือที่ไหนเนี่ย  โวย

แล้วเสียงนาฬิกาปลุกก็ดัง จบ  น้องดำ
บันทึกการเข้า

เป็นเรื่องเป็นราวมากๆ  กร๊าก
บันทึกการเข้า

สงสัยจะอยากเที่ยวกับฟอนต์อีก  กร๊าก
บันทึกการเข้า

เชื่อว่าเมียตูสามารถสั่งแบบนั้นได้จริงๆ กร๊าก
บันทึกการเข้า

ทำมาหากินด้วยการเปิดร้านสกรีนเสื้อยืด จ้ะ
แกงกะหรี่แยกเลเยอร์นี่มันอาร๊ายยยยยย โวย
บันทึกการเข้า

ฝันอ่ะครับฝัน  กร๊าก
บันทึกการเข้า

เมื่อคืนฝันว่า
อยู่ในนรกที่ไม่เคร่งครัดกับการลงโทษ ซึ่งไม่ต่างจากโลกมนุษย์มากนัก
มีเพียงการถูกฆ่าแล้วไม่ตาย เพื่อรับการเจ็บปวดกับการฆ่าใหม่
ไม่แก่เฒ่าลง เหมือนทุกคนจะอายุเท่ากับตอนที่ตายจากโลกมนุษย์ไปอยู่ที่นั่น
ฉากของเรื่องก็ไม่ต่างจากโลกมนุษย์ ทุกที่มีการออกแบบทางสถาปัตย์ แต่ทุกอย่างเป็นขยะ
หนาแน่น และทับถม เหมือนผู้คนที่มีมากมายเบียดเสียดกว่าโลก หรืออาจเหมือนโลกในบางแห่ง
คนที่ดำรงอยู่มีรักโลภโกรธหลง มีระบบสังคมเหมือนกัน
เพียงแต่ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปเรื่อยๆ ไม่ตาย พบกับปัญหาวนไปไม่จบสิ้น
สลับกับการถูกฆ่า จากกลุ่มผู้ฆ่า ซึ่งมีหน้าที่อย่างเดียวคือ เดินไปตามถนน แล้วฆ่าผู้คนด้วยวิธีการต่างๆ
ในฝันผมเดินกลับจากมหาวิทยาลัย หลังจากซ้อมละครซึ่งจะเล่นในวันรุ่งขึ้น
กลุ่มผู้ฆ่ายิงผมเข้าที่กลางศรีษะ ไม่ใช่หน้าผาก กลางศรีษะทะลุเข้าไปที่แกนสันหลัง
วันรุ่งขึ้นผมไม่สามารถเล่นละครได้ เพราะแผลและ อาการเจ็บปวดจากการโดนยิงยังคงอยู่
ไม่สามารถขยับได้ นอนอยู่บนเตียงครุ่นคิดถึงชีวิตในนรกว่าจะเป็นยังไงต่อไป
พอเริ่มขยับได้ ก็หยิบโทรศัพท์แบบสัมผัสมาเล่นเกม
เป็นเกมเรียงเพชรเม็ดกลมให้สีมาเรียงตรงกันครบสามเม็ดแล้วจะหายไป
เพื่อทำลายพื้นลงไปข้างล่างเรื่อยๆ ซึ่งฉากในเกมเป็นพื้นที่ในต้นไม้
ผมกำลังทำลายพื้นลงไปจนถึงรากใต้ดินแล้วก็คิดขึ้นได้ว่า เราจะลงไปข้างล่างทำไม
ทำไมเราไม่ขึ้นไปข้างบน ทันใดนั้นเพชรเม็ดที่ผมจิ้มอยู่ ก็เปล่งแสงขึ้นมา
ผมลากเพชรเม็ดนั้นขึ้นไปบนยอดไม้ แทนที่จะทะลุออกมา
ยอดไม้กลับสูงตามเพชรไปด้วย ไม่ว่าผมจะลากเพชรไปทางไหนต้นไม้ก็เจริญเติบโตไปตามนั้น
ระหว่างทางมีต้นไม้หนามที่ทำให้ต้นไม่เจริญเติบโตไม่ได้ มีนกกาคอยบินขัดขวางไม่ให้ยอดไม้โตขึ้น
และมีเพชรเม็ดอื่นๆ เปล่งแสงอยู่ระหว่างทาง
ผมต้องลากนิ้วพายอดไม้นี้หลบอุปสรรคต่างๆ และเก็บเพชรเม็ดอื่นๆ ระหว่างทางให้มากที่สุด
ซึ่งผมไม่รู้ว่าจะต้องลากขึ้นไปอีกแค่ไหน และ ขึ้นไปเจออะไร
แต่ภาพยอดไม้ผลิใบเจริญเติบโตขึ้นมาเรื่อยๆ ระหว่างที่ผมลากเพชรขึ้นไป มันทำให้ผมลากมันต่อ
บันทึกการเข้า

<a href="http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf" target="_blank">http://img3.f0nt.com/flash/66d37d0393ee1ab1e2e55182dfabf34e.swf</a>
ทำไมอ่านของลุงร่มแล้วนึกถึงฉาก ตึกรามบ้านช่องใน Constantine แฮะ

บันทึกการเข้า

There's only one "Jack Russell"
หน้า: 1 ... 226 227 228 229 230 231 232 [233] 234 235 236 237 238 239 240 ... 255
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!