ช่วงไหนสวดมนต์ เข้าวัดบ่อย จะต้องฝันทุกที
ตั้งแต่ตูมารับราชการ ตูต้องเอาหลักธรรมะเข้าข่มใจให้อดทน ปล่อยวาง จิตใจสมองแจ่มใส จะได้ทำงานได้
ตูคาดว่า .. ครั้งนี้ตูคงจัดหนักไปหน่อย บ่อยและสม่ำเสมอ
2 เดือนก่อนตู ไม่ไหว ท้อมาก .. บอกกับตัวเองว่ากูไม่ทงไม่ทำมันแล้ว ราชการอะไรเนี่ย
คืนนั้น ..ตูฝันว่าตูท่ามกลางผู้คนเอะอะโวยวาย ทะเลาะกัน จับใจความอะไรไม่ได้เลย
ตูเงยหน้าขึ้นไป พบบันไดสูงและยาวมากสุดลูกหูลูกตา ข้างบนสุดมีเหมือนศาลาฉลุลายไทย
และมีพระสงฆ์นั่งบนบันไดขั้นต่างๆ ... แต่สายตาตูดันไปสะดุดตาพระสงฆ์รูปนึง ใส่แว่น
นั่นคือ ... ในหลวง
พอตูตื่นมา ด้วยความเชื่อส่วนบุคคล ... ก็เอาวะ อยู่ก็อยู่
..........
ล่าสุด ... ถึงกับวงแตก ตูหยุดสวดมนต์ไปเลย
ช่วงหลังๆได้มีโอกาสเข้าฟังพระสายปฏิบัติเทศน์บ่อยๆ และนำสมาธิ เวียนมาจากหลายภาค
ตูเลยมักถวายแต่อาสนะพกพา .. จนมาวันนึงตูไปวัดที่อยุธยาเพื่อสักการะหลวงปู่ที่ตูนับถือมาก
ท่านมรณะภาพไปแล้ว ตูเลยถวายอาสนะกับรูปปั้นของท่าน
คืนที่ 2 นั้นเอง ... ตูฝันถึงพระสงฆ์รูปหนึ่ง ไม่เห็นหน้า แต่ตูจำลักษณะอาสนะได้ชัด
ท่านถามว่า ... พร้อมหรือยัง
ตื่นทันทีแบบสติครบเลย .... เหยดดดด พะ พร้อมอะไรคะ
ตูว่านะ ช่วงนี้ตูแน่นมาก ...และการที่ตูได้มาทำงานราชการ
เจอนั่นนี่ .. ตูเริ่มรู้สึกเลยว่า ไม่ใช่การตัดสินใจของตูแน่ๆ
การที่เส้นสายตูหนาขนาดนี้ เชื่อเถอะว่าตูดิ้นสุดชีวิตแน่นอน
แต่หลายๆเรื่องช่วงนี้ ที่มันบังเอิญแบบไม่มีเหตุผล
มันทำให้ตูหยุดดิ้น และทำใจนิ่งๆฟังสัญญาน
เรื่องฝันน่ะยังพอทน แต่เรื่องอื่นที่พ่วงมาด้วยนี่สิ
