ไม่รู้จะบอกทุกคนยังไง
คำขอบคุณมันตื้นตันอยู่ในใจ...
บอกไม่ถูกจริงๆ
"ขอบคุณทุกคนมากนะคะ"
เย็นวันที่รู้ข่าว ตอนแรกน้องสาวบอกว่าเตี่ย(พ่อ)ไม่เป็นไรมาก
เช็คกับทางโรงพยาบาลอีกทีถึงได้รู้ว่าที่จริงซี่โครงหัก เข่ากระแทก หน้าแหก(แหกจริงๆ)ต้องผ่าตัดเลย
กลัวอยู่เหมือนกันว่าอาจจะเดินไม่ได้อย่างเดิม
พอดูอาการในห้อง ICU อยู่ 2 วันก็โล่งใจเพราะยกขาได้เป็นปกติ (แต่ยังเดินกระย่องกระแย่งอยู่) พูดได้(มากกว่า)ปกติ เหอะๆ
เป็นช่วงชีวิตที่สำคัญกับแนนมากเลย
เพราะก่อนหน้านี้ประมาณครึ่งปี แทบไม่ได้คุยกับเตี่ย (ปกติก็ไม่ค่อยสนิทกันอยู่แ้ล้ว)
แต่พอเค้าเข้าโรงพยาบาล ก็ได้คุยกันเยอะแยะ
กลับบ้านมากกว่าที่เคย (3 เดือนครั้ง เป็นสัปดาห์ละ 2 ครั้ง)
อ้อ.. แล้วก็สาเหตุของอุบัติเหตุครั้งนี้
เตี่ยหลับในค่ะ พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นรถขวางหน้าเลยหักหลบไปชนเสาไฟฟ้า
เค้าว่ารถมันพลิกคว่ำแบบหลายตลบด้วยหละ -*-
เอาไว้เป็นอุทาหรณ์ให้กับพี่ๆเพื่อนๆหรือใครที่มักจะต้องขับรถทั้งที่เหน็ดเหนื่อยจากการทำงานนะคะ
ส่วนอันข้างล่างนี่
|
|
V
เย้
พอหายแล้ว แนนเอารูปป๊ะป๋ามาเผยผิวด้วยนะครับ
-*-
ไว้สัปดาห์หน้าจะหลอกถ่ายรูปมาเผยก็แล้วกันนะ
ป.ล. เอห์ เค้าฝากคำขอบคุณไปถึงน้องตาด้วย ตอนนั้นตกใจมากก็เลยรีบพิมพ์ๆแล้วก็ sign out ..
